Kakkalakkafaraldurshætta

Fyrirsögn Fréttablaðsins í dag er með þeim hætti hún verður að fá að vera fyrirsögnin mín. Nú býð ég bara eftir Vaðlaheiðarvegamannaverkfærageymsluskúr.

Það sem liggur mér samt á hjarta í dag eru leiðarar. Líkt og leiðarar Morgunblaðsins er þessi dálkur nafnlaus. Um nafnleysi hefur það verið sagt að það dragi úr vægi þess sem sagt er, því þú veist ekki hvort þú getir treyst þeim sem skrifar (nei, Styrmir skrifar ekki alla leiðarana sjálfur). Nú hef ég ekki haft jafn langan tíma til að afla mér sama trausts og Morgunblaðið hjá þeim fáu sem kunna að rekast á þetta blogg, en ég ætla að halda því fram að nafnleysið sé ekki alslæmt.

Ef við berum saman vikt leiðara Morgunblaðsins við leiðara hinna blaðanna tveggja, sem skrifaðir eru undir nafni, er augljóst að Mogginn hefur vinninginn.

Leiðarahöfunundar hafa annað hvort vikt eða ekki. Það hefur ekki bara með það að gera að Þorsteinn Pálsson var fyrrum formaður Sjálfstæðisflokksins að það er tekið eftir og tekið mark á hans leiðurum. Maðurinn kann að skrifa og hefur pólitískt minni og sjálfstæða hugsun. Því er hann ekki bara að fylgja einhverjum sveiflum og leiðararnir eru ekki bara innihaldslaust hjal. (Og jú ófáir leiðarar Moggans eru líka bara innihaldslaust hjal).

Áður en Þorsteinn hóf störf voru leiðarar Guðmundar Magnússonar þeir sem tekið var eftir og einhverjar hræður í bísness lásu Hafliða Helgason. Björgvin Guðmundsson hefur átt einn og einn leiðara sem vit er í og Auðunn Arnórsson átti örfáa góða spretti um utanríkismál, en sá síðastnefndi virðist vera hættur í leiðarahópnum.

Þeir leiðarahöfundar sem minna eða ekkert er tekið mark á eru Kári Jónasson, Steinunn Stefánsdóttir og Jón Kaldal. Tekur einhver mark á Jóni Kaldal? Hann sjálfur og mamma hans mega ekki svara þessari spurningu.

Þegar núverandi ritstjóri Blaðsins skrifaði leiðara fyrir Fréttablaðið fékk ég stundum kjánahroll við lestur. Þetta hefur ekkert breyst og því hef ég forðast að lesa leiðara Sigurjóns M. Egilssonar. Fréttastjórnarnir tveir, Gunnhildur Arna og Brynjólfur Þór, hafa fengið að spreyta sig á leiðaraskrifum en hvorugt hefur vikt eða skrifar á einhvern þann hátt að það skipti máli. Eftir að hafa reynt nokkrum sinnum að lesa leiðara Blaðsins ætla ég að mæla með því að í staðin fyrir að þykjast hafa eitthvað að segja og láta það skína í gegn að leiðararnir eru skrifaðir af nauðsyn en ekki áhuga ættu stjórnendur Blaðsins að velta því fyrir sér að leggja leiðarana niður í núverandi mynd. Í staðin væri hægt að koma upp stuttum leiðaradálk í anda Séð og Heyrt.